Kompozyt to związek złożony z dwóch lub więcej materiałów o różnych właściwościach fizycznych lub chemicznych. Produkty złożone różnią się od stopów lub substancji chemicznych (w których pierwiastki nie zachowują pierwotnej budowy) – zobacz tutaj.
Najwcześniejszymi przykładami materiałów kompozytowych były prawdopodobnie egipskie cegły wykonane ze słomy i błota, które były zarówno trwałe, jak i tanie. Rzymianie wynaleźli beton, jeszcze jeden materiał kompozytowy do budowy i konstrukcji. Około roku 3400 pne Mezopotamczycy zaprojektowali sklejkę, cienkie warstwy różnych gatunków drewna sklejane ze sobą, które miały większą wytrzymałość i solidność.
Barbarzyńcy używali łuków kompozytowych z drewna, kości, rogu, a także jedwabiu do atakowania cywilizowanych; Pod koniec XIV wieku mongolskie łuki kompozytowe rządziły znaczną częścią znanego świata. Papier mache, złożony z papieru i pasty, był od wieków używany zarówno przez artystów, jak i różne inne dzieci. Nie tylko niedawno, włókno szklane zostało wynalezione w latach 30. XX wieku.
Nowoczesne mieszanki powstają wyłącznie w laboratoriach lub unikalnych zakładach. Włókno węglowe zostało utkane w 1961 roku i w ciągu kilku lat łatwo zaoferowano pierwsze kompozyty z włókna węglowego. Lata 70. i 80. przyniosły liczne postępy w produkcji związków o ultrawysokiej masie cząsteczkowej, które były bardzo mocne i odporne na niszczenie, a także szybko znalazły zastosowanie w produkcji samolotów, łodzi, samochodów oraz urządzeń domowych. W połowie lat 90. produkcja wyrobów kompozytowych kontrolowała rynek przetwórstwa.
Obecne postępy w związkach obejmują badania nad produktami hybrydowymi, a także nanokompozytami, tworząc nowe materiały na poziomie molekularnym. Produkty hybrydowe to mieszanka części organicznych, a nie naturalnych; celem jest symulacja procesów naturalnych dla wielu korzyści – wagi, wytrzymałości, odporności, zrównoważenia środowiskowego, a także potencjału regeneracji. (Po prostu wyobraź sobie, jak samochody same się naprawiają.) Badania nad nanokompozytami są wciąż na wczesnym etapie, jednak ich potencjał (przynajmniej według badań) jest znaczny.